दारुपुराण : भाग १/अशोक आणि समाधान
....गोष्ट रात्रीचीच...ज्यांचं आयुष्य सालं घालण्यातच गेलं त्या अशोकने कंपनी हवी म्हणून मला सोबत येण्याचा आग्रह केला.गेलो...त्यांनी त्यांचा ब्रँड घेतला व मी कोल्ड्रींक्स...
अशोक ख-या अर्थाने सालगडी..किती वर्षे झाली एकाच शेतक-याकडे सालावर आहे हे मलाही नक्की माहीत नाही...बाहेरगावहून येऊन इथे चाकरी करत करत अशोकने चिंचेचा व्यापार ही केला..बायको,मुलगी व मुलगा असा त्याचा परिवार.मुले हुशार तर होतीच पण बापाच्या गरीबीची आणि कष्टाची त्यांना जाण होती..मुलगी दहावी बारावी शिकली..तिचे लग्न थाटात लावून दिले.चाकरी करत करत मुलगा समाधान याला इंजिनियर केले.तो आज ४५ हजार पगार घेतोय.अगदी शांत,समजूतदार व निर्व्यसनी मुलगा.दिवस निवांत बसून खाण्याचे,पण अशोकने चाकरी सोडलेली नाही.खर्चापाण्यासाठी समाधाकडून एक रुपयाही घेत नाही.त्याचे समाधानला एकच सांगणे आहे," तू मला एक रुपयाही देऊ नको.सालं घालून मी जेवढं आणि जसं कमवलं तसंच तू तुझ्या तुझ्या भविष्यासाठी कमवून ठेव यातच मला समाधान आहे."
समाधान अशोकचे समाधान नक्कीच करणार यात शंका नाही.कारण त्याला आपल्या भूतकाळाची जाण आहे.
कार्यक्रम उरकून गावाकडे परत येताना अशोकचा एक वेगळाच पैलू मला कळला.अशोक कधीतरीच पितो पण नाईण्टीच पितो..जास्त नाही.येता येता अशोक म्हणाला," आता समाधान झोपल्याशिवाय घरी जायचे नाही."
"का?" ...मी
" हे बघा अनिल,आपल्या बापाने काबाडकष्ट करुन आपल्याला सुखाचे दिवस दाखवले याबद्दल समाधानच्या मनात माझ्याविषयी जो आदर आहे त्या आदराला धक्का लागू द्यायचा नाही.दारु पिऊन त्याच्यासमोर गेलो तर त्याला काय वाटेल? माझा मुलगा असला तरी तो साहेब आहे..त्याचाही मान आपण ठेवायला हवा."
अशोकच्या या वाक्याने हे दारुपुराण लिहायला मला भाग पाडले.कारण पंधरा सोळा वर्षांची कोवळी मुलं 'खुबाट' पिऊन बापासमोर झिंगत आलेली मी पाहिलेली आहेत..आणि कित्येक पिदुड्या बापांनाही त्यांच्या मुलांनी उचलून घरी नेल्याचे मी पाहिलेले आहे..पाहतो आहे...पहावे लागणार आहे.
....पण समाधानसारखा निर्व्यसनी मुलगा व अशोकसारखा समजूतदार बाप पाहणे दुर्मिळच...!
अनिल एस.राऊत
Comments
Post a Comment